Rozdział 14 ,,Zguba ''

Silena

Czy Herosi mi czymś zawinili ,że ich zabiłam ? Czy mnie skrzywdzili . Nie jedyny Heros ,który mnie skrzywdził już nie żyje . Ale za to żyje ,,potwór’’ ,który zniszczył mi życie i każdy uważa tą osobę za cudowną , pomocną , kochającą . A tak naprawdę jest gorsza od Bogów , Chaosu , Tartaru razem wziętych . To ona stworzyła córkę Zemsty  .

Muszę znaleźć mój miecz i spłacić swój dług , muszę . Tylko jedna osoba mogła mi narysować mój znak . Chłopak ,który nie mógł pogodzić się z wolą ojca , któremu zabrano to  co kochał i zastąpiono czymś ,, lepszym ‘’. Bogowie uważają ,że największą ich słabością są dzieci , które pokochały . Taką samą słabość mają herosi . Oddają życie za swoją drugą połówkę .

 Ubrałam się w obozową bluzkę , krótkie zielone spodenki oraz zielone buty na koturnach . A włosy spięłam w warkocz i wyszłam z domku . Słońce świeciło  na niebie nie było ,ani jednej białej chmury . Obozowicz trenowali , wykonywali swoje obowiązki . Najwyraźniej tylko ja tak późno wstałam . Mam szczęście ,że nie jestem grupową tylko Piper musiała bym wstać o szóstej .

-Śpiąca królewna już wstała .-powiedział Will stając prze de mną . Uśmiechnięty od ucha d ucha . Ubrany w obozową koszulkę i niebieski szorty oraz trampki .

Przyglądał mi się zainteresowaniem . Zapewne już cały obóz wiedział o przepowiedni jak to zazwyczaj. W obozie tajemnice szubko wychodzą na jaw ,a natomiast rzeczy ,o których powinnien każdy heros wiedzieć już nie .

-Hej .-powiedziałam –To jak nauczysz mnie strzelać do celu ?

Jedyna rzecz , która nie wychodzi mi perfekcyjnie ,a muszę strzelać perfekcyjnie do celu . Jeśli mam dotrzymać danego słowa .

-Skoro ładnie prosisz.-powiedział śmiejąc się –Chodźmy do stajni .

Nie ukrywałam zdziwienia . Mam się uczyć strzelać do pegazów ?  Mam skrzywdzić latające konie ? Żaden problem .

-Jeśli naprawdę chcesz być w tym dobra .-powiedział Will widząc moją minę –Musisz nauczyć się strzelać w czasie jazdy . Tak najszybciej i najlepiej nauczysz się strzelać .

Rozumiem . Na wojnie nie będę mogła stanąć i spokojnie oddać strzały . Poszłam za nim . Wzięłam sobie Mrocznego mam nadzieję ,że Percy mnie za to nie zabije ,a nawet jak będzie mi chciał coś zrobić to się obronie ,albo ktoś go powstrzyma .  Właśnie gdzie jest moja ulubiona para . Nie widziałam ich ostatnio często ,a jak już to zawsze byli razem . Will natomiast wziął Cezara .

Poprowadził nas do lasu . Gdzie pegazy czuły się dobrze .Gdzie niegdzie w zaroślach na  Drzewach były ukryte tarcze .Najpierw pokazał mi jak napiąć  łuk .

-Jedną ręką trzymaj łuk drugą strzałę i puść .-powiedział ,a ja spudłowałam .

Pokręcił tylko głową i pot rzedł do mnie . Skorygował postawę . Czułam jego ciepło . Słyszałam oddech . Napiął razem ze mną łuk i udało się trafiłam w sam środek . Później udało mi się kilaka razy powtórzyć ten wynik .Cieszyłam się jak małe dziecko gdy dostanie lizaka .

-Dobra ,dobra to jeszcze nie koniec to dopiero początek .-powiedział Will wsiadając na pegazy . Pogalopowałam  w las ,a ja za nim . Trafiał w każdą widoczną tarczek . Czasem w te ,które ja nie  mogłam zauważyć. A  co najlepsze w tym wszystkim zawsze trafiał w samą dziesiątkę. A ja jedynie w pnie drzewa , czasami tylko w tarczę ,ale zawsze to był jej róg .

-Nawet nieźle ci dziś poszła .-powiedział gdy wylądowaliśmy przed stajniami .

-Ale nie tak dobrze jak tobie .-powiedziałam schodząc z dziecka Percy ‘ego . Na co koń zadrżał .

-Lata praktyki .-powiedział śmiejąc się w moją stronę – Ty dopiero zaczynasz to zrozumiałe . Ja trenuje od lat .

W tedy  poczułam straszny ból w lewej ręce . Był blisko . Wzywa mnie . czułam jego obecność jakby stał przy mnie . Pewnie przyszedł na mnie ponarzekać za to ,że zgubiłam miecz .

-Sileno ?-Will popatrzał na mnie z troską –Nic ci nie jest .Zbladłaś .

-Nic to tylko ból .-powiedziałam –Za raz mi przejdzie . Wybacz muszę już iść .

Pożegnałam się z chłopakiem od Apolla i szybko się od niego oddaliła ,ale wciąż czułam jego przenikliwy wzrok na moich plecach . Nie mogłam się wyzbyć tego uczucia .Znowu muszę zatopić moje usta w czyjejś krwi .

Poszłam do lasu jak zwykle . Słysząc ,że ktoś za mną  idzie szybko wspięłam się na drzewo i schowałam w koronie drzew . Na szczęście  to były moje siostry ,które swoją drogą nie są dość inteligentne .

Dalszą drogę przebyłam skacząc po koronach drzew . Z wysłańcem Uranosa ,a za razem zdrajcą bogów spotkałam się przy wodospadzie . Swoją drogą woda dziś nie była spokojna .

-Czemu mi każesz tyle na ciebie czekać .-powiedział wychodząc za ściany wody . Widocznie nie ruszało go ciśnienie ,ani siła z jaką uderzał żywioł .-Nie mam czasu .

-Jasne ,a ja mam problem .-powiedziałam nie pewnie . –Zgubiłam miecz i ktoś mnie zaatakował w  tedy to się stało .

Czekałam na jego reakcje w ciszy , a on tylko w ciszy i ze spokojem na twarzy wpatrywał się w taflę wody . Poczym wyciągnął miecz z pochwy i mi go podał .

-Ja to zrobiłem .-powiedział spokojnie –Na przyszłość uważaj .

Nie pewnie wzięłam od niego miecz . Dobrze ,że mi go oddał on nie umie się nim posługiwać . Ulga jeszcze raz ulga większa niż w tedy gdy dowiedziałam się ,że Kronos został zniszczony .

-Teraz posłuchaj Thalia dzisiaj przybędzie do obozu Herosów.- powiedział patrząc mi w oczy .-Wiesz co robić .

Niby każe mi ją zabić ,ale w jego oczach czaił się ból . Rozumiem go wiele razy walczył u jej boku ,a teraz musi stanąć przeciwko niej .

-Wiem i spokojnie już za niedługo spłacę swój dług.-powiedziałam odchodząc –Będę wolna .

-Od tego nie da się uciec .-powiedział-Może teraz nie masz wyrzutów sumienia ,ale później . Tego nie da się nazwać wolnością .

Przystanęłam wpół kroku . Zawsze uważałam ,że dołączył do Uranosa z nudów ,a tu takie coś .

-Ze mną była podobna sytuacja jak z tobą .-powiedział i odszedł .

***********************************************************************************

Rozdział pisałam dość krótko . Nie wiem czasami mam tak ,że siadam i pisze ,a czasami tak ,że przez kilka dni pisze i mam tylko jedną stronę  . No nic kolejny za tydzień  .

Radosna