Rozdział 24 ,, Nienawidze go"

                     Charlie
Sielena tak szybko się zebrała, że wszystkie oczy zwróciły się ku Willowi . Dzieciaki przestały gadać , rozmowy ucichły . Will natomiast nie wiedział o co chodziło.  Czy on nie zauważył, że dziś ją ktoś zgwałcił? Przecież jest lekarzem powinien  to zauważyć . Chyba ,że jest głupi . Przecisnąłem się przez tłum obozowiczów i poszedłem śladami Sileny.
Pobiegła do lasu. To jasne ,że żaden potwór jej nie zaatakuje . Nie obawiam się również córki Zemsty . Bardziej boję się , że sama siebie skrzywdzi . Tak szczerze szukam igły w stogu siana, ale nie mogę jej nie szukać .
Dziś na niebie w ogóle nie ma gwiazd . Świeci tylko sam księżyc . Wieje zimny wiatr ,a od jutra zaczyna się szkoła.
Na szczęście Chejron wysyła nas później do szkół . Co się zaczęło . Ktoś potężny . Na trawie zauważyłem duże krople krwi. Co ona zrobiła ? Przy śpieszyłem kroku . Czemu ona nie ucieka w dzień?  Moje oczy na szczęście są przy stosowane do ciemności , bo pracuję w kuźni.
                                                                              Silena
Uciekłam jak mała dziewczynka . Gorzej. Jak tchórz . Przez cały ten czas łudziłam się z tym ,że uporałam się już z ciężarem mojego serca . Jak bardzo się myliłam. Teraz to widzę . Noc ,ciemność są moim żywiołem , bo tylko w ciemności czuje się bezpiecznie . To znaczy ,że nigdy nie powinnam była żyć drugi raz . To uczucie kiedy umierasz . Z jednej strony nie możesz się pogodzić z tym ,że to już koniec. Łudzisz się ,że nigdy nic nie wiadomo . Może za rogiem czeka nas szczęście ,a z drugiej strony serce choć staje na nowo zaczyna bić. W tedy nie czujesz już bólu ,on staje się jednością z tobą. Przepraszasz, żegnasz się . Po raz ostatni widzisz światło dzienne i....
I nastaje spokój. Obudziłam się w Elizjum wśród wszystkich poległych Herosach , łowczyniach Artemidy i bohaterach greckich. Spotkałam Perseusz , Tezeusza. Nie czułam się częścią ich rodziny . I było mi z tym dobrze. Byłam sama ze swoimi myślami.  A teraz płacze ,ale nie żałuje ,że wróciłam . Udowodnię samej sobie ,że mam jeszcze sumienie ,ale na razie posiedzę sobie w zimnym ,wilgotnym lesie . Oparta o pień drzewa . Na trawie  pojawiły się już małe kropelki rosy. Z rany wciąż leciała krew . Nabawiłam jej się uciekając .
-Głębokie przemyślenie-odezwał się w mojej głowie bóg sklepienia niebieskiego.
Wyczuwam go gdy czyta mi w myślach . Moją mamę odizolował o de mnie . Ciekawe czego  znowu o de mnie chce .
-Zrobiłem to by ułatwić ci zadnie.-powiedział spokojnym głosem-Jak tam rozmowa z Jason'em?Podobała się?
-Jesteś potworem.-powiedziałam myśląc w jaki sposób mogę się go pozbyć.
-I kto to mówi?-zaśmiał się szyderczo-Morderczyni . Masz na rękach krew swoich braci i sióstr !!! Dla ciebie nie ma ratunku . Spłoniesz w piekle ,ale dla ciebie to i tak mała kara . POWINAŚ WYLĄDOWAĆ TARTARZE.
-Nic o mnie nie wiesz.-powiedziałam wstając-Wynoś się z mojej głowy!!!!
-Znowu uciekasz ?-spytał złowieszczo-Prawda jest jedna . I wiesz co ci powiem ?
Spojrzałam w gwieździste niebo przed nim nie ucieknę . Moje tęczówki się zmieniły .
-Dziecie Posejdona zginie z twoich rąk.-powiedział to z takim przekonaniem-Nie masz sumienia ,dlatego tak się stanie .
Nie ! Kiedyś potrafiłam wyrażać uczucia . Teraz już tego nie potrafię ,ale to nie oznacza ,że jestem szmatą bez sumienia.
-Nie prawda!!!-powiedziałam w myślach, głupio się tak rozmawia-I to pokazuje ,że nic o mnie nie wiesz.
Nic nie odpowiedział tylko pokazał mi zakrwawione ciała rodzeństwa Annabeth ,Thalie.Chłopca ,którego zabiłam podczas bitwy oraz innych poległych Herosów w tej bitwie i oczy małej dziewczynki ,którą zabiłam . Jej piękne ciemne oczy jak u kruka ,które stały się po chwili martwe. Usłyszałam jej cichy głosik,,Jesteś piękna"

 Charlie

Straciłem rachubę czasu szukając jej i chyba tylko ja poszedłem jej szukać . Las jest ogromny ,a ja jestem sam na dodatek nie wiem ,w którą stronę poszła. Przecież to nie ma sensu . Miałem już wracać do obozu gdy usłyszałem jej przerażony krzyk . Automatycznie pobiegłem w stronę ,z której dochodził krzyk . W głowie miałem milion myśli na minute . A może się myliłem jeśli chodzi o córkę Zemsty?
Prze dłuższy okres czasu nie mogłem jej znaleźć ,a w obozie raczej jej krzyku nim nie usłyszał. Wciąż słyszałem jak krzyczy ,ale nie mogłem jej znaleźć . Jakby ukryła ją prze de mną jakaś mgła. Walnąłem głową o jakieś drzewa. Przetarłem oczy ze zmęczenia . Gwiazdy powoli zaczynały znikać.
-Szukaj jej.-powiedział kobiecy głos z nieba . Słodki ,niewinny ,ale zabójczy . Jej mama- Ona by cię nie zostawiła.
Ruszyłem dalej .  Jej mama miała racje . Kimkolwiek Silena się teraz stała . Pamięta o mnie .
W końcu ją znalazłem . Leżała na trawie . Szybko do niej podbiegłem . Upadając na kolona przy jej głowie .
Jej oczy. Stały się obłędem . Wszystkie mięśnie napięły . A skóra płonęła od środka. Nie byłem w stanie jej teraz pomóc,a bogowie od razu uznają ją za zdrajcę. Muszę z nią zostać i patrzeć jak cierpi .Przez boską głupotę.
-Wynoś się z mojej głowy.-mówiła przez zaciśnięte zęby .
Nagle usłyszałem czyjeś kroki za nami . Odwróciłem się zastawiając Silene .
Czego ona chce ?
_________________________________________________________________________________

Znowu pisałam rozdział na telefonie . No jakoś jak jestem na laptopie wszystko mnie dekoncentruje i nie udało mi się go napisać przed świętami. Nie wiem kiedy dodam kolejny . A co w nadchodzącym rozdziale
-cofniemy się w przeszłość.
-dowiecie się kto ich znalazł(możecie w komach napisać na kogo stawiacie)
-dojdzie do pocałunku
Radosna
P.S Przepraszam za błędy.